انا الحزن....

الحزن
اسكن الحزن منذ زمن ابصرت فيه على الحب
الحزن يسكن فى داخلى واسكن فى داخله
الحزن
قصور من الوهم غرفه كلها متشابها ابوابه كلها تدخلنى الى حزن
الحزن
كلمه تعود ان اعيشها فى اعماقى اتنفسها وتتنفسنى احلم بها وتحلم بيى
الحزن
بحر ابحر فيها منذ زمان ابصرت فيه على الدنيا
الحزن
امرأة احبها اخذتنى الى عالم مظلم نوره ظلمه سقفه ظلمه جدرانه ظلمه ارضه ظلمه
الحزن
لو نظرتم الى قلبى ترون الحزن يسكن بيه كأنه خلق لاجلى وخلقت لاجله
الحزن
يسير فى عروقى كالدماء فى عروق البشر
كلما حولت الخروج منه اعود له كأنى اذهب اليه كلما حولت الهرب منه يجزبنى اليه
الحزن
سمعت كثيرا على الابتسامه وكلما حولت اتعلم كيف ابتسم يرسم الحزن ملمحه على وجهى وسار يكبر اكثر بداخلى الحزن
كل حزن رجل وامرأة هو أنا

يسلموو والله على الطرح المميز

مشكور ميدو علي مرورك
تحياتي الك